Yoksulluk insanlarýn temel ihtiyaçlarýný karþýlayamama durumudur. Yoksulluðun varlýðý, insanlýk tarihi kadar eskidir. Dünyanýn en geliþmiþ ülkelerinde bile yoksul insanlar bulunmaktadýr.

Ýnsanýn yaratýlýþýndan bugüne kadar zengin ve fakir var olmuþtur. Ancak zengin ve fakir arasýndaki gelir uçurumu olmamalýdýr.

Yolsuzluk, iþsizlik, gelir daðýlýmýndaki adaletsizlik, enflasyon, sosyal güvenlik açýðý ve cari iþlem açýðý gibi ekonomik veriler; Türkiye'nin bu konularda hâlâ ilk sýralarda yer aldýðýný göstermektedir.

Dünya genelindeki ülkelerde en fakir ve en zengin arasýnda 13 kat fark/uçurum bulunuyor. Türkiye'de nüfusun yüzde 27'si (20 milyon kiþi) günde 2.15 dolardan daha az para ile yaþamak zorunda kalmaktadýr. Türkiye OECD içinde gelir daðýlýmý en bozuk 3. ülke konumundadýr. AB içinde de gelir daðýlýmý Türkiye'den daha bozuk bir AB üyesi veya aday ülke bulunmamaktadýr.

2004'te sosyal güvenlik açýðý 19.8 katrilyon TL olurken, bu açýk 2005'te 22 katrilyona yükselmiþ ve büyük zorlukla saðlanan faiz dýþý fazlaya yaklaþmýþtýr. Sosyal güvenlikte en çok açýk SSK, daha sonra Bað-Kur ve en az Emekli Sandýðý'ndadýr. 2004 yýlýndan 2005 yýlý 3'üncü döneminde meydana gelen artýþ ortalama yüzde 29 civarýndadýr. 1994-2004 yýllarý arasýndaki 10 yýlda sosyal güvenlik açýðýnýn kapanmasý için yaklaþýk 70 milyar dolar harcanmýþtýr. Toplam bütçe harcamalarý içinde sosyal güvenlik sistemine aktarýlan pay 1993'lerde yüzde 2 iken, 2004 yýlý sonunda yüzde 14'ü aþmýþtýr. Sosyal güvenliðin kýrmýzý alarm vermemesi için 4 çalýþana 1 emekli düþmesi gerekirken, bu durum ülkemizde 1993 yýlýndan sonra bozulmuþ ve 2'ye 1'in altýna düþmüþtür. Sosyal güvenlik açýðý yoksulluðu nedenlerindendir.

Yolsuzluklar da yoksulluðu tetiklemektedir. Ülkenin kaynaklarý belli bir zümreye aktarýlmýþ, bankalarýn içi boþaltýlmýþ ve zararý millete ödettirilmiþtir. Siyaset, yolsuzluðun altýnda ezilmiþ, açýk ve þeffaf olmasý gereken devlet iþleri tam tersi bir durum arzetmiþtir. Toplumsal Saydamlýk Hareketi Derneði tarafýndan yapýlan yolsuzluk endeksi sýralamasýnda, 133 ülke arasýnda Türkiye 65'inci sýrada yer almýþtýr.

Bir ülkenin sahip olduðu en büyük servet; beþeri sermayesi yani iþgücüdür. Ýþgücü üretim demektir, para demektir, zenginlik demektir. Kayýtdýþýlýðýn kayýt altýna alýnmasý ve yeni istihdam alanlarýnýn açýlmasýyla; halkýmýz üretir ve zenginleþir. En önemlisi ülkemiz zenginleþir. 30 OECD ülkesi arasýnda iþsizlikte 4'üncü olan Türkiye'de, 22 milyon 838 bin kiþi istihdam edilmektedir. Ve Türkiye ekonomisinin yüzde 52.2'si kayýtdýþýdýr. Halkýmýz iþsizlik nedeniyle yoksullaþmaktadýr.

Özelleþtirmeler istihdam odaklý yapýlmalýdýr. Özelleþtirme ile kaynaklar verimli kullanýlmalý, rekabet saðlanarak tekelleþmenin önüne geçilmeli, sermaye tabana yayýlmalý, özelleþtirilen kâr eden firmalarýn kârý ülke içinde kalmalýdýr. Özelleþtirilen iþletmelerin kârý, ilave üretim kapasitesi oluþturulmadan ülkeden dýþarýya kaynak aktarýmý yapýlmamalýdýr. Bunlarýn tam tersi yapýlan bir özelleþtirme, amaca uygun olmaz ve iþsizliðin ve yoksulluðun artmasýna da sebep olur.

Ülkemize gelen yabancý sermaye, borsaya sýcak para olarak ve mülk/emlak alýmýna yönelmemelidir. Üretim ve istihdam oluþturacak yabancý sermayeye önem verilmelidir. Sabit yatýrým için gelen yabancý sermaye, yoksulluðun azaltýlmasýnda katkýda bulunacaktýr.

Türkiye'de asgari ücretten alýnan vergi ve sigorta primleri istihdam maliyetlerini artýrmaktadýr. Asgari ücretin yüksek oranda vergilendirilmesi ve sigorta maliyetlerinin yüksekliði iþsizliði, kayýtdýþýlýðý ve yoksulluðu artýran bir neden haline gelmiþtir. Ýstihdam üzerinden ve asgari ücretliden alýnan vergiler düþürülmelidir.

Türkiye'de nüfusun en yoksul yüzde 20'lik kesiminin gelirden aldýðý pay yüzde 6.1'de kalýrken, en zengin yüzde 20'nin aldýðý pay ise yüzde 46.7 düzeyinde bulunmaktadýr.

Yüzde 10'luk dilimler olarak incelendiðinde ise, ülkemizde; nüfusun en yoksul yüzde 10'u gelirden sadece yüzde 2.3 oranýnda pay alýrken, en zengin yüzde 10'luk kesimin aldýðý pay ise yüzde 30.7 çýkmaktadýr.

2004 yýlý itibariyle, Türkiye ile Lüksemburg arasýnda 7.7 kat, Hollanda, Ýngiltere ve Belçika ile 4.1 kat, Fransa ve Almanya ile 3.8 kat, Yunanistan ile 3 kat, 25 üyeli AB ülkesi ortalamasýna göre ise 3.4 kat gelir farký bulunmaktadýr. Bu gelir farklýlýðý ülke içinde çeþitli sosyal sýkýntýlara neden olmaktadýr.

Yoksulluk ve iþsizlik, suç olan bir hayat tarzýný besleyebilmektedir. Bugün kapkaç olaylarýný büyük þehirlerimizde fazlasýyla görmekteyiz.

Kasým ayýnda açlýk sýnýrýnýn 727.17 YTL'ye, yoksulluk sýnýrýnýn ise bin 893 YTL'ye ulaþtýðý açýklanmýþtýr.

Toplumda sosyal ahengin saðlanabilmesi, toplumdaki kesimler arasýnda refah düzeyi açýsýndan keskin ayrýmlarýn olmamasýna baðlýdýr. Aksi takdirde kýrýlma noktalarý oluþur, sefahTat ile sefalet bir anda karþý karþýya kalýr. Yoksulluðun verdiði öfkeye örnek olarak, geçtiðimiz günlerde yaþadýðýmýz Paris olaylarý gösterilebilir.

Birleþmiþ Milletler (BM) Beslenme Hakký Raporu'na göre; neoliberal politikalar dünya genelinde açlýðý ve yoksulluðu kýþkýrtmaktadýr.

Bugün 842 milyon insan kronik olarak açlýk sýnýrýnýn altýnda beslenmektedir. Açlýk ve yoksulluk, savaþ ve AIDS'ten daha tehlikelidir.

Birleþmiþ Milletler (BM) Kalkýnma Programý istatistiklerine göre 3 milyar kiþi, yani dünya nüfusunun yarýsý yoksulluk sýnýrý olan günde 2 dolarýn altýnda yaþamaktadýr.

Dünyanýn en zengin 3 adamýnýn servetinin toplamý, dünyanýn en fakir 48 ülkesinin, yani dünyanýn 4'te birinin milli gelirinin toplamýndan daha fazladýr. Bill Gates 46 milyar dolar, Warren Buffet 44 milyar dolar, Lakshmi Mittal ise 25 milyon dolar servete sahiptir.

Geliþmiþ ülkelerdeki insanlarýn yüzde 20'si tüm ürünlerin yüzde 86'sýný tüketiyor. Dünyanýn en zengin ülkelerinde yaþayan insanlarýn yüzde 20'sinin geliri en fakir yüzde 20'den 74 kat daha fazladýr.

Dünya Gýda Örgütü (FAO) raporlarýnda, açlýk tehdidi nedeniyle çocuk ölümlerinde artýþ ve ortalama yaþam süresinde gerileme yaþanýrken, bu durumdan en çok kadýnlarýn etkilendiði belirtilmektedir. Dünyada yoksulluðu azaltmak için yapýlan giriþimler etkisiz kaldýðý için geçtiðimiz yýl 1.7 milyon çocuk hayatýný kaybetti. Gelir adaletsizliði o kadar fazla ki, geliþmekte olan ülkeler aldýklarý her 1 dolar yardým karþýlýðýnda 13 dolar borç ödemektedirler.

Avrupa'da dondurma için yýlda 11, sigara için 50, alkollü içkiler için de 105 milyar dolar harcanýyor. ABD'de ise kozmetik ürünleri için 8 milyar dolar harcanýyor. Yoksul ülkelere eðitim için aktarýlan yardým ise 6 milyar dolar.

Dünyada 1.3 milyar kiþinin temiz suya eriþim olanaðý yoktur. Ama dünya nüfusunun yüzde 12'si, su kaynaklarýnýn yüzde 85'ini kullanmaktadýr.

Geliþmiþ ülkelere borcu olan yoksul ülkelerin tüm borçlarý silinmelidir. Uluslararasý ticarette yoksul ülkelerin sahip olduðu dezavantajlar kaldýrýlmalýdýr. Zengin ülkeler yoksullukla mücadele edene daha fazla yardým yapmalýdýrlar.